HSP / Hoog gevoeligheid
Nog nooit van gehoord…wat is dat?
Deze uitspraak herken je vast!
En ook:” Alweer een afkorting erbij voor een stoornis”?
Toch is hoog gevoeligheid helemaal niet zo ingewikkeld, het past in deze tijd maar ook in de tijd van vroeger. Het is geen diagnose of stoornis. Het is het vermogen om diep te voelen. Een prachtige kwaliteit, wanneer je er goed mee om kunt gaan.
Is HSP van deze tijd?
Het is niet nieuw, het was er altijd al. Alleen wordt er nu wel iets anders naar gekeken zoals met zoveel dingen. Tegelijkertijd heeft de tijd van nu veel meer uitdagingen en prikkels dan zo een vijftig jaar geleden het geval was. Ook lijken er meer kinderen geboren te worden met hoog sensitiviteit.
In 1992 heeft Elaine N. Aron er voor het eerst iets over gepubliceerd. Er zijn mensen die prikkels anders dan gemiddeld verwerken. Dat komt vanuit het verwerkingscentrum in de hersenen en is inmiddels neurologisch onderbouwd en bewezen. Dat laatste is nog van zeer recent onderzoek.
Hoog gevoeligheid is precies wat het zegt: Meer dan gemiddeld gevoelig, dieper voelend!
Zowel in het vrolijke blije als wel in het verdrietige melancholieke.
Hoe speelde HSP bij mij als jong kind een rol?
Voor mij als kind speelde hoog gevoeligheid een grote niet begrepen rol.
Ik kom uit een gezin waarbij er liefst ieder weekend familiebijeenkomsten werden gehouden met veel mensen en veel verschillende energieën die ik feilloos aanvoelde en doorzag.
Gezinsuitjes deden we altijd met veel tantes, ooms, nichtjes en neefjes. Ik werd gezien als bij-de-hand meisje, een snelle denker. Ik was bij die bijeenkomsten altijd volledig uitgerafeld, iets wat in contrast stond met mijn toch pittige karakter en intelligentie.
De “leuke” uitjes naar pretparken waren voor mij meestal een hel.
Sowieso al de ” voorpret”, alles meenemen en hebben we nu alles en iedereen? De tijdsdruk van op tijd klaar staan.
In de auto zaten we met te veel kinderen op elkaar in de achterbak en niet zelden had ik voordat ik het park betrad al volledig mijn kruid verschoten.
Internaliserend / externaliserend gedrag
De vermoeidheid en over prikkeling resulteerde bij mij in dwars gedrag, de ho-ijzers! Veel hoog gevoelige kinderen keren eerder naar binnen, bij mij was dat juist andersom.
Ik voelde dat de onderstroom aan en de opgebouwde spanning bij de volwassenen, wat mij verwarde en heel druk maakte. Door mij ergens met deze energie te verbinden voelde ik mij onveilig en ging “vechten” om uit deze voor mij onnatuurlijke stemming te komen.
Erop terugkijkend kan ik nu de ervaring van mijn ouders plaatsen die helemaal niet begrepen dat ik na zo een dwarse bui, wanneer iedereen naar huis was ineens lief en behulpzaam werd.
Positieve / negatieve prikkels..
Het kan dus wat verwarrend zijn, dat kinderen en volwassenen die hoog gevoelig zijn, ook balans moeten vinden in prikkels die niet alleen maar negatief zijn. Veel leuke activiteiten resulteren in veel te veel prikkels en ondanks de aard van de activiteit toch in een negatieve stemming of extreme vermoeidheid uitmonden.
Door het overspoeld raken met indrukken hebben hoog gevoelige mensen meer tijd nodig om weer tot zichzelf te komen. Drie uur per dag als oplader is heel normaal. Weinig mensen mogen dat van zichzelf. Toch is dat voor een gezond mens met HSP noodzaak.
Zo geldt dit ook voor kinderen dat opladen een belangrijke activiteit is op de dag.
Heerlijk een boekje lezen, buiten spelen of wandelen, even met de koptelefoon op in de bank liggen met een dekentje, lekker knuffelen met de hond of de kat.. filmpje kijken.. allemaal dingen om weer even op te laden.
Uit contact met de ander, in contact met zichzelf.
De methode binnen/buiten zorgt voor aanwezigheid in jezelf… waardoor je tegelijkertijd in contact kunt zijn met de ander.
Zo herkenbaar!!